Rozdział 2

Wojtek

Warszawa 

       - A ty masz kogoś? 

  Siedziałem w salonie razem z mamą . Mama coś mówiła ale nie wiem dokładnie o czym . Cały czas myślałem o tej dziewczynie . Ciekawe czy jest w Polsce .Może przyjechała na wakacje ? Ale i tak pewnie chciałaby ze mną rozmawiać .Na pewno jej już nigdy nie spotkam .

      - Wojtek , no słuchasz mnie w ogóle ?

      - No oczywiście . A o co pytałaś ?

      - No widzę jak mnie słuchasz, pytałam czy masz kogoś ? Od zerwaniu z Sandrą już minęło  trochę czasu . Może pora sobie kogoś znaleźć ?

      - Nie mam nikogo . Ale no wiesz teraz jest dużo treningów i w ogóle - głupio się tłumaczyłem treningami ale mama nie dała się nabrać 

      - Ta,  starej matki nie oszukasz , A może ty wolisz facetów .No zrozumiem  to .

      - ha ha , mamo widziałaś kiedyś piłkarza geja ? Mi na razie jest dobrze samemu . 

      - Utrzymujesz kontakt z Sandrą ?

      - Codziennie ich widzę . Po naszym rozstaniu Sandra zaczęła się spotykać z jednym z chłopaków z Arsenalu . Przychodzi na treningi . Na początku wkurzało mnie to ale teraz się już przyzwyczaiłem . Czy ta dziewczyna nie ma co robić ?

      - Znajdziesz kogoś lepszego. 

      - O czym tak myślałeś ? Lub o kim ?

      - Anie powiem . Już idę pa. - pocałowałem mamę w policzek wyszedłem 

   Szedłem przez park gdy zobaczyłem na ławce siedzi Julka .

      - Cześć - powiedziałem siadając na ławce 

      - Cześć kretynie.

      - Co za spotkanie . Co tu robisz ?

      - Jakbyś nie zauważył siedzę .

      - Zauważyłem 

      - Geniusz 

      - Chce cię przeprosić za to co wtedy ci powiedziałem 

      - Co ? Przecież to ja na ciebie specjalnie wpadłam . Ja jestem przecież twoją obsesyjną fanką 

      - Julka przestań !

      - Co przestań ? Nie wszystkie dziewczyny są twoimi fankami .

      - No przepraszam.Zdarzyło mi się ,że fanki specjalnie robiły takie sceny . 

      - Biedactwo . 

      - To może w ramach przeprosin zaprosisz się na kawę ?

      - Nigdy .- wstała

      -  Do widzenia panie Szczęsny . 

      - Może cię odprowadzić ? Jest już ciemno . 

      - Poradzę sobie , jestem już dużą dziewczynką 

      

Julka

        Ten kretyn miał racje było ciemno. Musiałam przejść przez ten pieprzony park. Nagle zobaczyłam jakiegoś faceta .

       - Cześć maleńka , co tak sama po parku chodzisz ? Uważaj tu takich zboczeńców się kręci 

       - Takich jak ty ? Będę uważać 

       - Nie pozwalaj sobie !

       - Odwal się - chciałam iść dalej ale on złapał mnie za ręce i oparł o drzewo . 

       - I co teraz powiesz ?

       - Puść to boli. - łzy spływały mi po policzkach 

       - Zostaw ją - nagle z ciemności wyłoniła się znana sylwetka 

       - Spadaj z stąd !

       - Zostaw dziewczynę - bramkarz podszedł do faceta który mnie trzymał i uderzył go z pięści . Mężczyzna upadł na ziemię klnąc pod nosem .Wojtek przyciągnął mnie do siebie i mocno przytulił.

       - Dziękuje - powiedziałam cicho 

       - No już nie płacz 

     Szliśmy w ciszy . 

        - A jednak jesteś małą dziewczynką.

        - Jeszcze raz dziękuje 

        - Dziękuje nie wystarczy 

        - Nie? To co mam zrobić ?

        - Po pierwsze : Powiedź że się już na mnie nie gniewasz 

        - Ok. Nie gniewam się na ciebie a po drugie ?

        - Dasz się zaprosić na kawę 

        - Dzięki za odprowadzenie i za to że poszedłeś za mną - powiedziałam dochodząc do furtki 

        - A co z kawą ?

        - Hmm w dalekiej przyszłości

        - Wiem gdzie mieszkasz 

        - I co będziesz mnie nękać ?

        - Może...

        - Dobranoc - powiedziałam zamykając furtkę 

        - Słodkich snów.